وی افزود: چون ساختار دو فیلم «شیار 143» و «نفس» با هم فرق دارد، نمی توان آن ها را با هم مقایسه کرد. در نتیجه هیچکدام بر یکدیگر برتری ندارند و در راستای ساختار خودشان قضاوت می شوند؛ اما در کل «نفس» را بیشتر دوست دارم.

 

وی در مورد دلیل انتخابش برای بازی در فیلم «نفس» عنوان کرد: در ابتدا لطف خانم آبیار و دوستان باعث همکاری شد و دوم اینکه تجربه خوب ما در فیلم «شیار 143» باعث شد تا تجربه های بعدی را نیز با هم انجام دهیم. در کل و در فیلم «نفس» ارتباطی که باید بین کارگردان و بازیگر اتفاق بیفتد به خوبی در فیلم دیده می شود و این همکاری شکل نزدیک تری به خود گرفت.

 

این بازیگر درباره اهمیت گرفتن سیمرغ از جشنواره فیلم فجر گفت: زمانی که از سیمرغ حرف می زنید، خنده ام می گیرد و مطمئنم به من نمی دهند. از طرفی چند نفر آدم قابل اعتماد در گوشی به من گفتند سیمرغ را به تو نمی دهند. من دروغ بلد نیستم و اولین باری است که این حرف را می زنم به آنها گفتم چرا؟ گفتند نمی دهند دیگر. به این جهت شد که یقین پیدا کردم به من سیمرغ نمی دهند.

 

 

احمدی حضور بازیگر چهره در کمک به فروش فیلم ها را این گونه تحلیل کرد: قطعا بی تأثیر نیست؛ اما در سینمای امروز ما و مقوله مخاطب و گیشه، فقط بازیگر موثر نخواهد بود و به طور قطع به فیلم خوب برمی گردد. البته دو نوع دسته بندی برای فیلم ها وجود دارد. یک نوع از آثار مخاطب عام دارند؛ اما نوع دیگری از مخاطب هستند که فیلم های با اصالت سینمایی را دوست دارند و برای دیدن آن ها به سینماها خواهند رفت. این نمونه مخاطب اصلا نگاه نمی کند که مهران احمدی یا هر بازیگر دیگری در فیلم مورد نظر نقش آفرینی کرده است؛ بلکه باورپذیری، همذات پنداری و کیفیت بالا و ساختار خاص سینمایی آن را در نظر می گیرند.